Blog

Śmierć, sąd, niebo lub piekło - to rzeczy ostateczne w życiu człowieka. Uroczystość Wszystkich Świętych w Kościele Katolickim rozpoczyna miesiąc modlitw za zmarłych z rodziny, przyjaciół, znajomych. Listopad tego roku w obliczu wojen jakie teraz się toczą w szczególny sposób pokazuje nam jak kruche jest życie i niepewny los człowieka.

I zapewnie myśli wielu z nas krążą wokół sensu ludzkiego życia. Dla nas ludzi wierzących w Chrystusa sensem życia jest wieczne szczęście w krainie Boga Żywego (zob. Ps 116). To spotkanie i zjednoczenie się z Tym, Który Jest. 

Śmierć.

Czas życia wiecznego rozpoczyna się w momencie fizycznej śmierci człowieka. Wtedy to, jak mówi Sobór Watykanski II "Ujawnia się najwyraźniej tajemnica losu ludzkiego" (Gaudium et spes, pkt 18). Śmierć jest naturalnym końcem życia: "Wszelkie ciało starzeje się jak odzienie i to jest odwieczne prawo: Na pewno umrzesz" (Syr 14, 17), ale dla człowieka wierzącego jest też momentem przejścia do nowego życia : "Bo dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka - uczynił go obrazem własnej wieczności. A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą". ( Mdr 2, 23n) 

Nikt nie jest w stanie określić kiedy i jak umrze. Taki stan rzeczy dla chrześcijanina nie powinien być powodem smutku i niepokoju lecz powodem i koniecznością  bycia zawsze w stanie łaski czyli gotowości do spotkania się z Bogiem. Św. Paweł np. mówi:
"Dla mnie bowiem żyć - to Chrystus, a umrzeć - to zysk (...) Pragnę odejść, aby być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze (...)" (Flp 1, 21. 23).

• "W obliczu śmierci bądź pogodny! — Tego od ciebie oczekuję. — Nie z chłodnym stoicyzmem poganina, lecz z żarem dziecka Bożego, które wie, że życie zmienia się, ale się nie kończy. — Umrzeć...? Nie: żyć! Bruzda, 876,  św. Josemaría Escrivy 1902-1975 

Sąd

 «Każdy człowiek w swojej nieśmiertelnej duszy otrzymuje zaraz po śmierci wieczną zapłatę na sądzie szczegółowym, który polega na odniesieniu jego życia do Chrystusa i albo dokonuje się przez oczyszczenie, albo otwiera bezpośrednio wejście do szczęścia nieba, albo stanowi bezpośrednio potępienie na wieki». W tym sensie, św. Jan od Krzyża mówi o sądzie szczegółowym każdego zaznaczając, że «pod wieczór naszego życia będziemy sądzeni z miłości» Katechizm Kościoła Katolickiego, 1021-1022.

• "Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś zobaczymy twarzą w twarz" (1 Kor13, 12; pr. 1 J3, 2).

Niebo

"Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują" (1 Kor 2, 9).

Niebo jest celem ostatecznym i spełnieniem najgłębszych dążeń człowieka, stanem najwyższego i ostatecznego szczęścia. 

Po sądzie ostatecznym], ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem oraz są doskonale oczyszczeni, idą do nieba. Żyją w Bogu, widzą Go „takim, jakim jest” (1 J 3, 2). Są na zawsze z Chrystusem. Są na zawsze podobni do Boga, radują się Jego szczęściem, Jego Dobrem, Prawdą, Pięknem Boga.

Niebo to doskonałe życie z Trójcą Świętą, to komunia życia i miłości z Nią, z Dziewicą Maryją, aniołami i wszystkimi świętymi. Jezus „otworzył” nam niebo przez swoją Śmierć i swoje Zmartwychwstanie. Żyć w niebie oznacza „być z Chrystusem” (por. J 14, 3; Flp 1, 23; 1 Tes 4, 17). Wybrani żyją „w Nim”, ale zachowują i - co więcej - odnajdują tam swoją prawdziwą tożsamość. Katechizm Kościoła Katolickiego, 1023-1026

•  Jeśli ktoś lub coś każe ci sądzić, że jesteś już u kresu, nie wierz w to! Jeśli znasz odwieczną Miłość, która Cię stworzyła, to wiesz także, że w Twoim wnętrzu mieszka dusza nieśmiertelna. Różne są w życiu „pory roku”: jeśli czujesz akurat, że zbliża się zima, chciałbym abyś wiedział, że nie jest to pora ostatnia, bo ostatnią pora Twego życia będzie wiosna: wiosna zmartwychwstania. Całość twojego życia sięga nieskończenie dalej niż jego granice ziemskie: Czeka cię niebo. Sw. Jan Pawel II, Przemówienie Ojca Świętego do chorych - Fatima 13.05.2000 

Piekło

O piekle Katechizm Kościoła Katolickiego mówi tak: "Umrzeć w grzechu śmiertelnym, nie żałując za niego i nie przyjmując miłosiernej miłości Boga, oznacza pozostać z wolnego wyboru na zawsze oddzielonym od Niego. Ten stan ostatecznego samo wykluczenia z jedności z Bogiem i świętymi określa się słowem "piekło" (pkt 1033).

W Nowym Testamencie miejsce - albo stan - przebywania potępionych nazywa się inaczej gehenną (por. np. Mk 9, 43; Mt 10, 28; Łk 12, 4n). Nazwa pochodzi najprawdopodobniej od doliny Gehinnom, leżącej na południe od Jerozolimy, znanej jako ośrodka kultu molocha (2 Krl 16, 3; 21, 6), a wedle proroków jako miejsce cierpień wiecznych (por. np. Iz 66, 24).

Stwierdzenia Pisma świętego i nauczanie Kościoła na temat piekła są wezwaniem do odpowiedzialności, z jaką człowiek powinien wykorzystywać swoją wolność ze względu na swoje wieczne przeznaczenie. Stanowią one równocześnie naglące wezwanie do nawrócenia: „Wchodźcie przez ciasną bramę! Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują!” (Mt 7,13-14) Katechizm Kościoła Katolickiego, 1033-1036

• "Kiedy myślisz o śmierci, mimo swoich grzechów, nie bój się... Ponieważ On już wie, że Go kochasz... i z jakiej gliny jesteś ulepiony. — Jeżeli szukasz Boga, On przyjmie cię, jak ojciec przyjął syna marnotrawnego: ale musisz Go szukać! Bruzda, 778, św. Josemaría Escrivy 1902-1975

O Świętość życia (św. Tomasz z Akwinu)

Pozwól mi, litościwy Boże, bym do tego, co się Tobie podoba, wytrwale dążył, bym tego roztropnie dociekał, to uczciwe za prawdę uznał i doskonale wykonał na chwałę Imienia Twego.
Rozporządź - Boże mój - stanem mego życia i daj, bym wiedział, jak wykonać to, czego ode mnie żądasz, oraz spraw, bym wykonał to zgodnie z powinnością i godnością mej duszy.
Daj, Panie, Boże mój, by mię powodzenia i niepowodzenia nie osłabiały na duchu przez wynoszenie się lub przez zniechęcenie. Bym z niczego nie cieszył się lub smucił się, jak tylko z tego, co do Ciebie prowadzi lub od Ciebie odwodzi. Bym nie starał się podobać nikomu, jak tylko Tobie.
Niech małym będzie dla mnie wszystko, co przemijające, a za wartościowe niech uznaję tylko rzeczy wiekuistej i trwałej wartości. Oby obmierzła mi radość z tego, co jest pozbawione Ciebie, i obym niczego nie pragnął, co jest poza Tobą i bez Ciebie . Obym szukał przyjemności, Panie, w pracy dla Ciebie, a jakikolwiek spoczynek Ciebie pozbawiony - niech mi sprawia przykrość.
Spraw, Boże mój, bym serce me kierował ku Tobie i bym stale bolał nad moimi zaniedbaniami oraz czynił postanowienia poprawy. Uczyń mnie, Panie, Boże mój, posłusznym bez oporu, ubogim bez przygnębienia, czystym bez zepsucia, cierpliwym bez szemrania, pokornym bez udawania, wesołym bez roztrzepania, poważnym bez przytłaczania, ruchliwym bez lekkomyślności, bojącym się Ciebie bez zwątpienia, szczerym bez dwoistości, czyniącym dobrze bez zarozumiałości, wpływającym na poprawę bliźniego bez wywyższania siebie, budującym go słowami i przykładem bez obłudy.
Daj, mi, Panie Boże, serce tak doskonale czujne, by się nie dało odwieść od Ciebie żadną ciekawością; serce szlachetne, które by się oparło niegodnym uczuciom, ciągnącym mnie ku cofaniu się w moich postanowieniach; serce stałe, nie dające się załamać żadnym utrapieniem; serce wolne, niedające się zwyciężyć naciskowi uczuć. Użycz mi, Panie, Boże mój, pojętności do poznania Ciebie, pilności do dążenia ku Tobie i szukania Ciebie, mądrości dla znalezienia Ciebie; sposobu postępowania, który by się Tobie podobał; wytrwałości, wiernie Cię wyczekującej, i ufności; że Cię w końcu spotkam i obejmę.
Daj, bym kary, tu mnie dręczące, przyjmował dla poprawy; bym dobrodziejstw Twoich udzielonych mi w tym życiu, używał jako otrzymanych z Twej łaski i z wdzięcznością, a radości Twoich niech zażywam dopiero w chwale niebieskiej Ojczyzny.
Który żyjesz i królujesz, Boże, przez wszystkie wieki wieków.

Amen.

***

Do poczytania:

Rzeczy ostateczne, Jacek Wojtysiak

Niebo - miejsce dla naiwnych, czy przyszłość wierzących?

Źrodło: 

Katechizm Kościoła Katolickiego

Strona o dziełach św. Josemaríi Escrivy 1902-1975Strona o dziełach św. Josemaríi Escrivy 1902-1975

foto: Luca Signorelli, "Zmartwychwstanie ciał" fresk, 1499–1502 katedra Santa Maria i San Costanzo, Orvieto